10:15 | 03 აგვისტო, 2014

ფეხბურთი ჩვენს ცხოვრებას ჰგავს. გვიხარია, ვდარდობთ, განვიცდით, მაგრამ გადის რაღაც პერიოდი და ახალი საფიქრალები და ახალი განცდები ძველს ჩრდილავენ და ასე უსასრულოდ... მუნდიალის დასრულებიდან სულ ცოტა დროა გასული და ჩვენი პლანეტა ახლა უკვე ეროვნული საკლუბო ჩემპიონატებისათვის ემზადება. მუნდიალზე მარცხნაჭამნი იწმენდენ სისხლსა და ცრემლს, ტრიუმფატორი გერმანელები კი თანდათან უბრუნდებიან ცხოვრების ჩვეულებრივ რიტმს და ისინიც საკლუბო ფეხბურთის ავანჩავანის გარკვევაში არიან. მუნდიალი 4 წელიწადში ერთხელაა, ეროვნული პირველობები კი ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრების ნაწილია. მუნდიალი ზეიმია, საკლუბო პირველობები კი ჩვენი ცხოვრებაა. ცხოვრება სიკვდილამდე მუდმივია, ზეიმი კი სამწუხაროდ ყოველთვის მალე მთავრდება.

10:08 | 31 ივლისი, 2014

ყველაზე ძალიან რაც არ მიყვარს – ეს მორალისტობა და მორალისტი ხალხია. განსაკუთრებით ცუდია მორალისტობა მაშინ როდესაც ყველას აზრებით ერთმანეთს ემთხვევა და ვინმეს (თუნდაც დამნაშავეს) ცუდი საქციელი აშკარაა და თვალნათელი. ბოლო დღეები კი სწორედ მორალისტთა ქადაგებებით იყო გაჟღენთილი და ვერ ვიტყვი, რომ ამან კარგ ხასაითზე დამაყენა. ანდა რა იყო საერთოდ ამაში კარგი?

10:52 | 27 ივლისი, 2014

სანამ ჩვენ მუნდიალით ვტკბებოდით და ემოციებში ვიყავით ჩაფლულნი, ჩვენს მრავლისმნახველ პლანეტაზე დიდი და არცთუ საამო ამბები ხდებოდა. ადმაინების ერთ ნაწილს ნაკლებად ეფეხბურთებოდა მიუხედავად იმისა, რომ მუნდიალის სიავკარგე გაგიკვირდებათ და სწორედ მათ ხელში იყო.

11:41 | 24 ივლისი, 2014

დიდებულია შენი ქალაქი საღამოობით. მით უმეტეს ზაფხულში და მით უმეტეს თუკი მდინარესთან ახლოს ცხოვრობ. წამოუბერავს ნიავი ამ მდინარიდან და დასიცხულ სხეულზე მალამოსავით დაგედება ნიავის ქროლვა. რა გინდა მეტი? ისიამოვნე ამ ნიავით, გაკბიჩე მაცივრიდან ახლადგამოღებული ცივ-ცივი კახური ატამი და იფიქრე ყველაფერ კარგზე.

10:08 | 20 ივლისი, 2014

ყველაფერი იმით დაიწყო, რომ ავიტეხე, ბავშვი ფეხბურთზე უნდა წავიყვანო – მეთქი. ხომ იცით, ჩვეულებრივი ქართულ-მატრაკვეცული ამბავია – ჩვენ კარგად გვახსოვს როგორ დავყავდით უფროსებს სტადიონზე ფეხბურთის სანახავად და გვინდა, რომ ეს ემოციები ჩვენმა შვილებმაც გამოსცადონ. მაგრამ მთელი უბედურება ისაა, რომ ჩვენ დროში ვართ გაჭედილები და ბოლომდე ვერ ვაცნობიერებთ, რომ ახლა სხვა დროა და დღეს ბავშვის სტადიონზე წაყვანა როგორც წესი ნერვების მოშლითა და გულისხეთქვით მთავრდება

10:24 | 17 ივლისი, 2014

ყველას თავისი ფიქრი და განსჯა უტრიალებს თავში და ყველა ისე მოაბამს ქათანს ყურს – როგორც მოეხასიათება, მაგრამ ნამდვილად არ მესმის ფეხბურთის იმ გულშემატკივრების, რომლებიც აწდასრულებულ ბრაზილიის მსოფლიოს ჩემპიონატს უინტერესო და არაფრით გამორჩეულ მუნდიალად რაცხენ.

10:38 | 13 ივლისი, 2014

-   გზის მეორე მხრიდან გიცანი და გადმოვედი. მომენატრა შენი ამბების მოსმენა. აბა როგორ ხარ? როგორ გიკითხო? კიდევ ხედავ საფეხბურთო სიზმრებს?

18:24 | 10 ივლისი, 2014

მელუდე იოაჰიმის დაბადებამდეც ლუდს გერმანიაში ყოველთვის ხარშავდნენ და ადგილობრივი ლუდები როგორც წესი გემრიელი, ხარისხიანი და მაღალექსტრაქტული გამოდიოდა. თუმცა, როდესაც გერმანიის მთავარ ლუდსახარშში ლუდის პირველ მხდელად მელუდე იოაჰიმი დანიშნეს, ბევრს არ ჰქონდა, იმედი, რომ მისი მოდუღებული ლუდი ისეთივე ხარისხიანი იქნებოდა როგორც მაგალითად თავის დროზე დიდი ფრანც ბაბუას მოდუღებული იყო. თუმცა, როგორც ძველი ბავარიული გამოთქმა გვასწავლის: ”კარგ მელუდეს მხოლოდ დაკაპიწებული მკლავები და ნაღდი გერმანული გული სჭირდება”.

13:45 | 06 ივლისი, 2014

ლუის სუარესი ყველამ იცით. ან როგორ შეიძლება დაგავიწყდეს ეს ბულდოგივით კბილებდაკრეჭილი გადარეული ჯეელი, რომელიც მზადაა ყველა და ყველაფერი დაკბინოს, რაც კი გზაზე შემოხვდება. მოკლედ, შევთანხმდით, რომ სუარესი იცით. აფხაზეთის საფეხბურთო ჩემპიონატზე თუ გსმენიათ რამე? ერთი ზღვისპირა ალაგი რომაა, ვიღაცეები თავიანთ თავს დამოუკიდებლად რომ აცხადებენ და ამბავი? 

11:03 | 03 ივლისი, 2014

განა გასაკვირი ამბავია, რომ საყვარელ ნაკრებს ყველა ფენისა და კატეგორიის ადამიანები გულშემატკივრობენ... ნაკრები იმის ნაკრებია, რომ ყველას ეკუთვნის და თანაბრად გულთან მიმსვლელია ყველა ხელობისა და გაქანების მქონეთათვის, მაგრამ მსოფლიოს ჩემპიონატის დაწყების წინ ჩილელი მაღაროელების მიერ მათი მშობლიური ქვეყნის ნაკრების მხარდაჭერის ვიდეოკლიპი მაინც გამორჩეული და ემოციური იყო.

10:08 | 29 ივნისი, 2014

საქართველოს მსგავსი პატარა ქვეყნებისათვის განსაკუთრებით მტკივნეულია, როდესაც სპორტსმენები მატერიალური და არამხოლოდ მატერიალური დაინტერესების გამო, სხვა ქევყნის დროშის ქვეშ გამოსვლას ამჯობინებენ. ჩემი აზრით, ყოვლად აბსურდულია საუბარი იმაზე, რომ ჩვენი წასულ სპორტსმენები პატრიოტიზმის ნაკლებობის გამო გავაკრიტიკოთ.