დოჰადან 15 საათიანი ფრენისა და 12000 კილომეტრის გადალახვის შემდეგ, ჯერ სან პაულუში ჩავედი, ხოლო იქიდან რიო დე ჟანეიროში. ლამის ნახევარი მსოფლიო შემოვიარე. თბილისიდან ყატარში ვიფრინე, ხოლო დოჰადან აფრიკის კონტინენტის გადაკვეთით სამხრეთ ამერიკაში. შესაბამისად, იმ ხალხის რიცხვში ჩავეწერე ვისაც ეკვატორი გადაუკევთავს.

სან პაულუს დიდად არ ეტყობა, რომ 12 ივნისს მსოფლიო ჩემპიონატის გახსნის მატჩს უნდა უმასპინძლოს. ყოველ შემთხვევაში აეროპორტს, სადაც ფაქტობრივად, მუნდიალის დაწყების მიმანიშნებელი ბანერიც კი არ იყო გამოკრული და უბრალოდ, მომსახურე პერსონალის ნაწილს ბრაზილიის მაისურები ეცვა. აეროპორტში უფასო ინტერნეტი არ მუშაობდა და ინგლისური ენაც კანტიკუნტად თუ ვინმემ იცოდა. ამიტომ, ჩემს მსგავსად სხვა ქვეყნების ჟურნალისტებს ხან ერთ მხარეს მოუწიათ წასვლა და ხან მეორე მხარეს, ვიდრე რიოში გასამგზავრებელ ტერმინალს მოძებნიდნენ.

ბუნებრივია, მხოლოდ ხარვეზებზე ყურადღების გამახვილება არ ღირს, რადგან საბოლოოდ ყველაფერს ფეხბურთი გადაწონის. თუმცა მედიაში არაერთხელ თქმული, რომ ბრაზილია ბოლომდე მსოფლიო ჩემპიონატის ჩასატარებლად მზად არაა სიმართლეს შეესაბამება. არადა, სან პაულუში ჩემპიონატს ბრაზილია-ხორვატიის დაპირისპირება ხსნის. თამაშის დაწყებამდე 2 საათით ადრე მუნდიალის გახსნის ცერემონიალი გაიმართება, როგორც ცნობილია, მასში მომღერლები: ჯენიფერ ლოპესი, პოლ მაკარტნი, ბიონსე და “პიტბული” მონაწილეობენ. ცხადია, ცერემონიალი ლეგენდარული პელეს გარეშე არ ჩაივლის.  

სან პაულუსკენ მიმავალ გზაზე ირანის ფეხბურთის ფედერაციის ვიცე-პრეზიდენტთან ერთად ვიმგზავრე. მთელი გზა ეძინა და როდესაც ბოლოს გამოიღვიძა, გამოვემცნაურე. როგორც აღმოჩნდა, ის ირანიდან მომავალ დელეგაციას ხელმძღვანელობდა, რომელშიც 40 ჟურნალისტი შედის. ჩემდა გასაკვირად, მან მითხრა, რომ ირანში ყოველდღიური სპორტული გაზეთი გამოდის, სადაც წამყვანი თემა ბუნებრივია, ფეხბურთია. ირანული ფედერაციის ჩინოვნიკის თქმით, მის სამშობლოში ფეხბურთის გარდა, ბავშვებს კალათბურთი, ხელბურთი და ფრენბურთიც აინტერესებთ. რა თქმა უნდა, ჭიდაობაზე საუბარი არცაა, რომელიც პოპულარობით ალბათ ფეხბურთს უტოლდება.

რეზა მეჰმედიმ, როგორც ის გამეცნო, მსოფლიო პირველობაზე ჯგუფიდან ირანის გასვლის შანსებზეც ისაუბრა და ხაზი გაუსვა, რომ გადამწყვეტი ნიგერიასთან ჩასატარებელი პირველი მატჩი იქნება. მისი თქმით, პორტუგალიელი კარლუშ კეირუშის მთავარ მწვრთნელად დანიშვნის შემდეგ, გუნდი კარგ ფეხბურთს აჩვენებს და ნიგერიის დამარცხებაც შეუძლია. ჩვენ ერთამენთს სან პაულუში დავშორდით, მაგრამ რიოში გაფრენამდე სწორედ ნიგერიელ ჟურნალისტებს ვესაუბრე. მათ ხაზი გაუსვეს, რომ არც ნიგერიის და არც სხვა აფრიკული ნაკრებები, მსოფლიოს 2014 წლის ჩემპიონატზე მაღალ შედეგს ვერ აჩვენებენ. ცხადია, 90-იანი წლების ნიგერიის ეროვნული გუნდიც გავიხსენეთ, რომელიც აფრიკის კონტინეტზე გამორჩეული იყო და ღირსეულ წინააღმდეგობას მსოფლიოს ნებისმიერ ეროვნულ გუნდს უწევდა. ნვანკვო კანუ, სანდი ოლისე, დანიელ ამოკაჩი, ჯეი ჯეი ოკოჩა მართლაც მაღალი დონის ოსტატები იყვნენ. მათი თქმით, ნაკრების ექსცენტრფორვარდი რაშიდი იეკინი გარდაიცვალა. ალბათ, ფეხბურთის მოყვარულებს კარგად ახსოვთ 1994 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის კადრები, როდესაც იეკინიმ გოლის გატანით გამოწვეული სიხარული ერთობ ორიგინალურად გამოხატა.

ლაშა თაბაგარი, www.worldsport.ge-ს სპეციალური კორესპონდენტი რიო დე ჟანეიროდან